Fokmethodes voor huishonden

1. Inteelt
Inteelt is een manier voor mannelijke en vrouwelijke honden met zeer nauwe bloedverwantschap om te paren en generaties voort te brengen. Het is ook de paring tussen vader, dochter, moeder, zoon, broer en zus. Mensen geloven dat inteelt absoluut schadelijk is voor de evolutie van het ras in termen van morele en wetenschappelijke principes, maar vanuit het perspectief van de hondenfokkerij kan inteelt de genetische variatie verminderen en de oorspronkelijke goede eigenschappen behouden. Inteelt kan echter zowel uitzonderlijk goede pups voortbrengen, als pups die fysiek inferieur, misvormd, disfunctioneel en niet in staat tot voortplanting zijn. Vanuit medisch en eugenetisch oogpunt mag inteelt niet worden aangemoedigd of algemeen worden toegepast. Maar voor sommige behoeften, inteelt is inderdaad een beter middel om de genen van honden vast te stellen.
2、Systematisch fokken
Systematisch fokken is een manier om hetzelfde systeem, dat wil zeggen, om de mannelijke en vrouwelijke honden gefokt door dezelfde voorouder (niet meer dan 4 generaties van gemeenschappelijke voorouder) te laten paren. Dit systematisch paren van verwanten is veel veiliger dan inteelt. Het grootste voordeel van het laten paren van honden van hetzelfde systeem en het fokken met stabiele genetische factoren om de uitstekende houdbaarheid van het ras te behouden, is dat het gemakkelijker is jonge honden te verkrijgen met een goede vorm, kwaliteit en genetische stabiliteit, terwijl ook de sterke punten van de hond worden vastgelegd en de zwakke punten worden vermeden.
Door systematisch te fokken kunnen de goede eigenschappen van hun gemeenschappelijke voorouders behouden blijven. Bij het toepassen van systematische fokkerij, moeten de mannelijke en vrouwelijke honden die gebruikt worden voor de paring een beetje verder van elkaar verwijderd zijn in bloed, en de mannelijke honden met uitstekende eigenschappen van het ras moeten worden gebruikt als fokhonden.
3、Heterozygoot fokken
Heterozygoot fokken is een methode om mannelijke honden van hetzelfde ras maar van verschillende systemen te paren met vrouwelijke honden (d.w.z., paren tussen honden die niet een gemeenschappelijke voorouder hebben). Wanneer op deze manier wordt gefokt, is het moeilijker pups van dezelfde aard en met een vaste morfologie te verkrijgen, omdat honden met minder overeenkomsten en verschillende genetische factoren met elkaar worden gepaard. Echter, als de sterke punten van zowel de mannelijke als de vrouwelijke fokkers duidelijk zijn, is het mogelijk een nieuw hondenras te fokken.
4、Het fokken van hybriden
Kruisen is een methode van fokken door het paren van mannelijke en vrouwelijke honden van totaal verschillende rassen. Het doel van het paren en fokken op deze manier is om een nieuw hondenras te produceren. Dit is echter geen proces dat van de ene dag op de andere kan plaatsvinden, dus het is belangrijk om niet op deze manier te fokken zonder dat daar een speciale noodzaak voor is.

Fokoverwegingen voor huishonden

Voor honden die niet gecastreerd zijn, is er een sterke wens om nakomelingen te fokken en genen door te geven aan de volgende generatie. Als een gezonde teef zich kan hechten aan een reu, samen met een adequate voedselvoorziening, kunnen er gegarandeerd twee nesten pups per jaar worden gefokt. Dingen om in gedachten te houden voordat u puppies krijgt zijn als volgt.
Goed ras van de fokker, stevig en gezond; geen genetische afwijkingen in de familie; geschikte plaats om de geboren puppy's te plaatsen; teven zijn volledig ontwikkeld en volgroeid - afhankelijk van het ras zijn ze meestal klaar om te paren tijdens hun tweede en derde loopsheid; beschikbaarheid van geschikte uitrusting voor de pups en de mogelijkheid om ze op te voeden tot ze geslachtsrijp in hun nieuwe thuis worden geplaatst; teven kunnen alleen paren tijdens de loopsheid. Over het algemeen hebben zij twee dekseizoenen per jaar, die elk ongeveer 21 dagen duren, met slechts één bronstperiode per dekseizoen om één dekking te ontvangen. Een dekking vindt alleen plaats in de periode van 10-14 dagen tussen het moment waarop haar vaginale afscheiding van bloedig naar schoon overgaat. Dit is uniek in het dierenrijk zoals wij dat tot dusver kennen, hetgeen betekent dat er per oestrus slechts enkele dagen beschikbaar zijn voor paring en zwangerschap.
Anderzijds is een huishond na de geslachtsrijpheid op elk moment klaar om te paren met een volwassen teef. Als een teef niet loops is, staan reuen meestal onverschillig tegenover haar, maar als een chemische stof, feromoon genaamd, vrijkomt uit het lichaam van de teef, worden reuen tot hen aangetrokken. Dit verklaart waarom reuen zeer opgewonden zijn voordat de teef klaar is om te paren, en teven hen sterk zullen afwijzen.
De meeste teven bereiken de puberteit op een leeftijd van 6-7 maanden, maar afzonderlijke teven kunnen al op een leeftijd van 4 maanden geslachtsrijp zijn, maar sommige worden pas oestrus als ze 2 jaar oud zijn. Teven moeten na 1 jaar bevallen omdat ze voor die tijd lichamelijk nog niet volgroeid zijn. Het is over het algemeen het beste om na 18 maanden te paren, en als een teef die voor de fok bestemd is, na 2 jaar nog niet oestrus lijkt te zijn, is het aan te bevelen haar naar een dierenarts te brengen.
Door de bovenstaande inleiding weten we nu hoe we met huishonden kunnen fokken. Omdat huishonden geliefd zijn bij dierenliefhebbers omwille van hun intelligentie en levendigheid, zullen sommige dierenliefhebbers ze kiezen om mee te fokken, en we moeten ook aandacht besteden aan de juiste methoden en redelijke foktechnieken.

Hoe planten honden zich voort en wat zijn de manieren van hondenfokken

De hondenfokkerij is foetaal, waarbij de pups direct uit het geboortekanaal worden geproduceerd nadat de ontwikkeling in de baarmoeder van de moeder is voltooid. Honden fokken over het algemeen in de lente en de herfst, in totaal twee keer per jaar, en grote honden kunnen ongeveer zes of zeven pups per worp ter wereld brengen, terwijl kleine honden twee tot drie pups per keer ter wereld kunnen brengen.


De voortplantingsperiode van een hond

De voortplantingsperiode van honden wordt ook wel de bronstperiode genoemd, die over het algemeen twee keer per jaar plaatsvindt, meestal in het voorjaar van maart tot mei en in het najaar van september tot november, waarbij de vrouwelijke hond over het algemeen op de leeftijd van ongeveer 1,5 jaar en de mannelijke hond na de leeftijd van 2 jaar paart.
De geslachtsrijpheid van honden wordt beïnvloed door ras, fokconditie, regio en klimaat, over het algemeen bereiken honden hun geslachtsrijpheid op de leeftijd van 8 tot 12 maanden, de duur van de oestrus bij honden is ongeveer 7-15 dagen, honden zijn enkelvoudige oestrus dieren, niet herhaaldelijk.
De eisprong bij de hond vindt vaak 48 tot 60 uur na het begin van de oestrus plaats, de dracht duurt gemiddeld ongeveer 60 dagen, de lactatie 45 tot 60 dagen, en de vruchtbaarheid duurt ongeveer 10 jaar.

Hoe planten honden zich voort

De geboorte van een foetus bij de hond is het proces waarbij een bevruchte eicel rijpt en in de baarmoeder van de vrouwelijke hond wordt geproduceerd. Het embryo kan tijdens zijn ontwikkeling via de placenta en de navelstreng voedingsstoffen en zuurstof uit het bloed van de moeder halen en stuurt metabolisch afval naar de moeder tot het moment van de geboorte.
Honden worden gefokt door natuurlijke dekking en kunstmatige inseminatie, waarbij voor de meeste honden de natuurlijke dekking de voortplantingsmethode is. Voor honden met een groot verschil in grootte of een slechte fokkerij kan worden gekozen voor kunstmatige inseminatie, en honden met een laag slaagpercentage bij natuurlijke dekking kunnen zich ook voortplanten door middel van kunstmatige geassisteerde paring.
Laat de hond niet voor inteelt, zodat er een aantal genetische problemen, is het het beste om hetzelfde ras te kiezen, en is dezelfde grootte van de hond voor de fok, kan de kans op moeilijke geboorten te verminderen.
Het voortplantingsvermogen van de hond is over het algemeen sterk, en de drachtige hond kan in ongeveer twee maanden bevallen. Als de hond niet als fokhond wordt gehouden, kan hij het beste worden gesteriliseerd of gecastreerd als hij ongeveer 6 maanden oud is, of later tijdens de niet-stierstperiode. Dit is goed voor de gezondheid van de hond, maar ook voor het fokmanagement en het beperken van de fokkosten van de hond.

Als u niet van plan bent de hond te laten fokken, kan vroegtijdige castratie en sterilisatie de levenskwaliteit van de hond op latere leeftijd verbeteren.