Hoe honden rabiës krijgen

De oorzaken van rabiës bij honden zijn zelfveroorzakend en extern, zelfveroorzakend door gebrek aan rabiësvaccinatie, rabiësvaccinatie zonder antilichamen of rabiësvaccinatie zonder immuuneffect, en externe factoren door een aanval van een dier dat het rabiësvirus bij zich draagt. Hondsdolheid is een ziekte waaraan zowel dieren als mensen voor bijna 100 procent overlijden. Aanbevolen wordt om honden elk jaar een effectief regulier rabiësvaccin te geven, en om honden die door honden van onbekende oorsprong zijn gebeten tijdig in het ziekenhuis rabiësvaccin en rabiësimmunoglobuline te laten toedienen.


Honden worden besmet door andere honden of andere dieren die bijten of krabben aan hun huid of die aan hun slijmvliezen likken. Het rabiësvirus ontwikkelt zich door via wonden en slijmvliezen de zenuwen binnen te dringen. Dit is de belangrijkste wijze van overdracht. Het is ook mogelijk rabiës op te lopen van een dood of stervend dier dat door een hond is opgegeten en met rabiës is besmet, hoewel dit niet vaak voorkomt omdat het rabiësvirus niet lang in de natuurlijke omgeving overleeft en daarvoor een wond in het spijsverteringskanaal of de bek van de hond nodig is.

Preventie van rabiës

1. Controle en eliminatie van besmettelijke agentia.

Hondsdolheid bij honden is de belangrijkste besmettelijke agent van menselijke hondsdolheid. Daarom zijn immunisatie van honden en het vangen van hondsdolle en verwilderde honden de meest doeltreffende maatregelen tegen hondsdolheid.

In gebieden waar rabiës endemisch is, moeten ten minste 805 honden op zo kort mogelijke termijn worden ingeënt. Katten die aan rabiës lijden, zijn ook een van de besmettingsbronnen en kunnen worden geïmmuniseerd indien beschikbaar. Elk dier dat aan hondsdolheid lijdt, moet onmiddellijk worden gevangen en gedood. De karkassen van dieren met hondsdolheid moeten worden verbrand of diep begraven (minder dan 2 meter), uit de buurt van waterbronnen, en mogen niet worden gevild of gevild.

2. Wondbehandeling.

De wond moet onmiddellijk grondig worden gespoeld met 20% zeepwater of 1% Neosporin, en vervolgens meerdere malen worden afgeveegd met 70% alcohol en jodiumtinctuur. Als er immuunserum aanwezig is, kan dit in de bodem en rond de wond worden geïnjecteerd. Tenzij het letsel aan de grote bloedvaten een noodhemostase vereist, mag de wond niet worden gehecht of gezwachteld.

3. Inenting tegen rabiës en toepassing van antiserum.

China gebruikt momenteel het vaccin van de gopher-niercelcultuur, slachtoffers van beten in 0, 3, 7, 14, 30 dagen elke injectie (2ml), ernstige beten (verwijst naar het hoofd, het gezicht, de nek of meerdere beten), in de volledige vijf injecties na de 10e en 20e dag elke injectie, vaccininjectie in de bilspier.

Toepassing van anti-rabiësserum: Voor ernstige beten of wonden dicht bij het hoofd (bijv. borst, gezicht, bovenste ledematen, enz.) moet anti-rabiësserum worden gebruikt om het ontstaan van de ziekte op korte termijn (voordat het vaccin werkt) te voorkomen. Injectiemethode: 0,5-1,5 ml per kg lichaamsgewicht, verdeeld over intramusculaire injecties, te voltooien binnen 72 uur. Infiltratie-injectie kan ook rond de wond worden gedaan. Allergietest moet worden uitgevoerd vóór injectie van antiserum, negatieve gevallen kunnen onmiddellijk worden toegepast, positieve gevallen moeten worden gedesensibiliseerd vóór injectie. Allergietest: verdun het serum 10 keer met fysiologische zoutoplossing, injecteer 0,1 ml in de huid van de handpalmzijde van de onderarm, observeer gedurende 30 minuten, het verschijnen van rode uitslag of papule is positief en moet worden gedesensibiliseerd. Desensibilisatie methode: Injecteer 10 keer verdund antiserum bij 0,2 ml meerdere keren, observeer elke keer 10-30 minuten, als er geen kortademigheid, snelle pols of cyanose is, kan het injectiebedrag naar behoefte worden verhoogd. Als er drie keer geen reactie is, kan het volledige bedrag worden geïnjecteerd.

Preventieve immunisatiemaatregelen vóór de beet: Preventieve injectie wordt aanbevolen voor dierenartsen, personeel in de veehouderij, fokkerij, slacht, leerverwerking en laboratoriumpersoneel voor rabiësvirus en vaccinproducerend personeel, d.w.z. met weefselkweekvaccin met adjuvans, één injectie om de maand voor een totaal van 3 injecties, met een boosterinjectie om de 1-3 jaar.

Heeft een hond rabiësvirus bij de geboorte

Pasgeboren honden dragen over het algemeen geen rabiësvirus, grotere honden dragen het rabiësvirus en kunnen e.v.t. geborenen besmetten. Dit als de vorige generatie van de hond draagt het virus niet, dan zal de pasgeboren hond niet het hondsdolheidsvirus dragen, omdat in feite de besmettelijke ziekte, dus het is noodzakelijk om de bron van infectie en transmissie hebben.

Pasgeboren honden kunnen hun ogen niet geleidelijk openen tot ongeveer twee weken na de geboorte, en dan duurt het nog een week of twee voordat ze duidelijk kunnen zien. Ook de oren horen pas vijf of zes dagen na de geboorte geluiden. Daarom mogen ze niet op een lichte plaats worden gelegd om het gezichtsvermogen van de hond niet te beïnvloeden.

De darmen van de pasgeboren hond worden goed verzorgd door de moeder, zodat de eigenaar zich geen zorgen hoeft te maken. Na 20 dagen echter, wordt ze een beetje overweldigd. Daarna moet u dus altijd de bodembedekking van de kennel verschonen om een goede omgeving voor de puppy te creëren om te groeien.

Vaccinatie van de hond is de beste manier om de hond en de eigenaar te behoeden voor kwaadaardige ziekten zoals hondsdolheid, en ontworming van de hond is ook belangrijk voor een gezonde groei van de hond. Als de hond een paar dagen na aankoop normaal eet en uitscheidt, moet hij zo snel mogelijk worden ingeënt en ontwormd. Wij bevelen de vaccins van Intervet en Counselling aan.

Waardoor brengen honden hondsdolheid over

1, beet: is de belangrijkste wijze van overdracht, de getroffen dier tanden bijten mensen wanneer het afscheiden rabiësvirus.

2. Binnendringing via kapotte huid en slijmvliezen: Speeksel van honden met het virus dringt binnen via verschillende wonden en krassen, gelikte huid en slijmvliezen; bijvoorbeeld huidschaafwonden, oog- en anale slijmvliezen. Met het hondsdolheidsvirus besmette dieren bijten, krabben mensen, of likken aan het menselijk slijmvlies en kapotte huid kunnen leiden tot de verspreiding van het hondsdolheidsvirus, maar het virus kan het organisme niet binnendringen via de intacte huid.

3, slachtproces infectie: geïnfecteerd tijdens het slachten van zieke honden, villen, snijden en andere processen, goed voor een zeer klein aantal.

4、Orgaan transplantatie: Er zijn veel internationale meldingen van rabiësbesmetting via orgaantransplantaties zoals hoornvliezen, nieren en levers van rabiëspatiënten.



Uitgebreide informatie

Het principe van de invasie van het hondsdolheidsvirus via beschadigde huid en slijmvliezen.

Het rabiësvirus dringt het lichaam binnen via de beschadigde huid, blijft kort of woekert in kleine hoeveelheden plaatselijk in de wond en dringt dan de nabijgelegen perifere zenuwen binnen; het virus breidt zich centripetaal uit langs de perifere zenuwen in de richting van de centrale zenuwen naar de achterwortelganglia van het ruggenmerg en vermenigvuldigt zich dan in grote aantallen, dringt het ruggenmerg binnen en bereikt spoedig de hersenen.

Het virus vermenigvuldigt zich sterk in de hersenen en breidt zich vervolgens uit van de centrale zenuw naar de perifere zenuwen, waar het alle organen en weefsels binnendringt die door de zenuwen worden geïnnerveerd, vooral het speeksel, de smaakpapillen van de tong en het epitheel van de reukzenuw, waar de hoeveelheid virus het grootst is.


Wat zijn de voortekenen van rabiës?
Pre-rabiës symptomen zijn de symptomen van rabiës, die 2-4 dagen voor het officiële begin van rabiës optreden en voornamelijk gekenmerkt worden door aspecifieke symptomen zoals lage koorts, vermoeidheid, hoofdpijn, misselijkheid en algehele malaise, gevolgd door paniek, prikkelbaarheid, slapeloosheid en gevoeligheid voor stimuli zoals geluid, licht en wind. De meer typische kenmerken zijn jeuk, pijn, gevoelloosheid, en ongewone sensaties zoals het kruipen van mieren in de genezende wond en het aangrenzende gebied. De eerste symptomen houden ongeveer 2-4 dagen aan, gevolgd door een duidelijk begin met typische symptomen zoals angst voor water, wind, en krampen van de keelspieren.

Hondsdolheid is een dodelijke infectieziekte die wordt veroorzaakt door het hondsdolheidsvirus dat het menselijk lichaam infecteert. Het rabiësvirus tast vooral het centrale zenuwstelsel van het menselijk lichaam aan. De incubatietijd van rabiës varieert van enkele dagen tot meer dan 10 jaar. De meeste besmette patiënten ontwikkelen de ziekte binnen drie maanden, en tijdens de incubatieperiode heeft de besmette persoon mogelijk geen tekenen en symptomen en verschilt hij niet van anders. De meeste patiënten zullen prodromale symptomen hebben voordat de ziekte begint, maar de symptomen zijn niet typisch en bevestigen de diagnose niet.