Je hebt misschien gehoord dat alle katten een hekel aan water hebben - en velen hebben dat ook - maar dat geldt niet voor elk ras. Wij Bengalen houden absoluut van water! Mijn voorouders waren wilde Aziatische luipaardkatten, die door mensenwetenschappers Prionailurus bengalensis worden genoemd - vandaar de naam Bengaal! Ze leefden oorspronkelijk in de jungle, waar ze uitstekende klimmers en zwemmers waren. Hoewel wij Bengalen niet meer in de jungle leven en prrrfect gelukkig zijn als huiskatten, hebben we een aantal van onze wilde katten-eigenschappen behouden, en van water houden is er daar één van. Wees niet verbaasd als ik probeer bij u in bad of onder de douche te komen en uit de kraan te drinken - ik zou uw toiletbril maar omlaag houden als ik u was! Alleen een waarschuwing: mijn liefde voor water gecombineerd met mijn hoge prooidrift maakte mijn voorouders geweldig in jagen en vissen, dus als je vissen als huisdier houdt, ben ik waarschijnlijk niet het poesje voor jou!

Wij Bengalen zijn een relatief nieuw ras met een pawsitively fascinerende oorsprong verhaal. In 1963 kweekte een fokker uit Californië, Jean Mill genaamd, per ongeluk een wilde Aziatische luipaardkat met een tamme korthaar. In tegenstelling tot vandaag, konden mensen in de jaren 1950 en 1960 wilde katten kopen in dierenwinkels! Jean Mill bezat een luipaard waarvan ze dacht dat hij eenzaam was, dus vond ze voor haar een vriend - een zwarte kater - en tot Mill's verrassing creëerden ze een nestje hybride kittens! Niet lang nadat Jean Mill mijn vroegste voorouders had gecreëerd, deed een wetenschapper genaamd Dr. Willard Centerwall hetzelfde in zijn laboratorium aan de Loyola Universiteit. In de jaren '70 fokte Dr. Centerwall luipaardkatten met huiskatten om hun genetica te bestuderen, omdat wilde luipaardkatten enige immuniteit hadden tegen kattenleukemie. Nadat de studie was voltooid, kwamen sommige van Dr. Centerwall's hybriden terecht bij Jean Mill, en zij begon een serieus fokprogramma dat resulteerde in Bengaalse katten zoals wij die vandaag kennen. Niet iedereen was echter blij met ons. De vroegste Bengalen (de eerste drie generaties) werden niet geaccepteerd of erkend als raszuiver door kattenverenigingen. Het was pas veel later, toen de vierde generatie Bengalen werden samengefokt, dat een Bengaal kon worden beschouwd als een volledig gedomesticeerde raskat. De eerste organisatie die ons ras officieel erkende was The International Cat Association (TICA) in 1983. Het duurde tot 2016 voordat de Cat Fanciers Association (CFA) ons erkende, en zelfs toen moesten we minstens 6 generaties verwijderd zijn van onze wilde luipaard voorouders! Vandaag worden we door iedereen volledig aanvaard en zijn we een liefdevolle (en misschien een beetje onstuimige) aanwinst voor uw familie. Hoewel we het furbuleuze uiterlijk van onze voorouders hebben behouden, is onze persoonlijkheid een echte huiskat.