Wij Maine Coons hebben onze bijnaam 'zachte reus' echt verdiend. De laatste twee Guinness Wereldrecord houders voor 's werelds langste kat waren beide Maine Coons! De eerste, Stewie, was een grijze tabby die 48,5 inches lang was - dat is iets meer dan 4 voet! De huidige (levende) recordhouder is Barivel, die 47.2 inches lang is. Hoewel Barivel niet zo lang is als Stewie, was hij pas 2 jaar oud toen hij de titel pakte. Aangezien Maine Coons kunnen doorgroeien tot ze 4 of 5 jaar oud zijn, kan Barivel nog steeds 's werelds langste kat worden!

Hoewel de naam Maine Coon vrij duidelijk maakt waar ik vandaan kom, hebben mensen een heleboel interessante theorieën over hoe we zijn ontstaan. Iedereen is het er over eens dat mijn ras zoals het nu is, oorspronkelijk uit de staat Maine komt - en we zijn de officiële staatskat van Maine (duh!). Maar er zijn een heleboel pootstrelend fascinerende verhalen over hoe mijn vroegste voorouders voor het eerst naar Amerika kwamen. Vanwege mijn borstelige staart en gewone bruine tabby kleur, geloven sommige mensen dat mijn voorouders eigenlijk gefokt zijn met wasberen! Natuurlijk is dit biologisch gezien niet mogelijk, maar het heeft wel het \"coon\"-gedeelte aan mijn naam toegevoegd! Een ander beroemd volksverhaal over de komst van mijn voorouders naar de Verenigde Staten is dat wij afstammen van zes Turkse Angorakatten die toebehoorden aan de koningin van Frankrijk, Marie Antoinette. Het verhaal gaat dat de koningin tijdens de Franse Revolutie naar Amerika wilde vluchten, daarbij geholpen door scheepskapitein Stephen Clough uit Wiscasset, Maine. Hoewel zij het nooit aan boord heeft gehaald, deden haar katten dat wel, en daarom zegt de legende dat het Maine Coon ras het resultaat is van het fokken van haar koninklijke Angoras met huiskatten. Hoewel dit allemaal leuke verhalen zijn, is de meest waarschijnlijke verklaring (genetisch gezien) dat de vroegste Maine Coons een mix waren tussen huiskatten en Noorse Boskatten die met de Vikingen en andere Europese zeelieden naar Amerika zeilden! Waar we ook vandaan kwamen, we waren geharde werkkatten, goede mousseliers op schepen en schuurkatten op boerderijen. Onze vacht - inclusief onze oren met plukjes, \"sneeuwschoenen\" poten, en borstelige staart - waren allemaal ontworpen om ons warm te houden als we onze mensen hielpen in de koude en besneeuwde winters van New England. Als inheems Amerikaans ras waren we enorm populair in de Verenigde Staten... totdat het Perzische ras opdook en onze plaats innam. Tegen de jaren 1950, waren we bijna volledig uitgeroeid! Gelukkig vormde een groep mensen die gepassioneerd waren over het in leven houden van ons ras in 1968 de Maine Coon Breeders and Fanciers Association. We werden gered en ons ras werd officieel erkend door de Cat Fanciers' Association in 1976. Vandaag de dag staan we weer aan de top als het 5e meest populaire kattenras!