Waarom blijven honden soms blaffen als ze iemand die ze kennen zien naderen en herkennen ze hem pas als ze heel dichtbij zijn, zijn ze bijziend en hoe ziet de wereld eruit in hun ogen? Sommige mensen zeggen dat de wereld van honden zwart-wit is, en sommigen zeggen dat honden kleurenblind zijn, ze zien de dingen in een andere kleur dan wij. Maar wat is de waarheid? De algemene structuur van de ogen van een hond is vergelijkbaar met die van een mens, maar er zijn toch enkele verschillen. Hier is een gids voor eigenaren om uit te vinden hoe de wereld wordt gezien door de honden om hen heen.

I. Honden zijn allemaal bijziend

Christopher Pirie, professor en oogarts voor gezelschapsdieren aan de Tufts University, suggereert dat honden allemaal bijziend zijn in vergelijking met mensen. Dit komt doordat de ciliaire spieren in de ogen van honden minder instelbaar zijn en niet vrijelijk hun focus kunnen aanpassen. Zij kunnen vaak alleen voorwerpen op een bepaalde afstand zien. Honden nemen de buitenwereld dus over het algemeen waar op basis van hun reukzin, en de visuele afhankelijkheid zal geringer zijn.

Als het gezichtsvermogen van de mens 20/20 is, dan is het gezichtsvermogen van de hond 20/75, wat betekent dat wij voorwerpen op een afstand van 75 voet kunnen zien, terwijl de hond 20 voet verder moet lopen om het voorwerp te zien. Als de hond onze kijktafel opmeet, is de schatting dat alleen de bovenste twee rijen kunnen worden gezien. De mate van bijziendheid varieert van hond tot hond, waarbij Duitse Herders en Chenrezig een diepere graad van bijziendheid hebben. Soms reageren honden dus niet wanneer zij hun meesters zien, maar zien zij hen in feite pas wanneer zij hen ruiken.

II. Is de hond kleurenblind?

Honden en mensen hebben allebei netvliescellen in hun ogen, die worden gebruikt om licht op te vangen en kleuren te herkennen, en honden hebben minder netvliescellen in hun ogen dan mensen, zodat honden minder kleuren kunnen zien dan mensen. Uit studies is gebleken dat de visuele kegelcellen van honden gevoeliger zijn voor donkerblauw licht, en dat mensen rood, geel en blauw kunnen zien, terwijl honden rood en groen niet kunnen zien.
Maar ook al kan een hond sommige kleuren niet herkennen, hij kan wel voorwerpen herkennen door de helderheid van het licht te regelen, omdat honden meer optische staafcellen in hun ogen hebben, dat zijn fotoreceptorcellen zoals de kegelcellen die de intensiteit van het licht kunnen waarnemen en honden helpen 's nachts duidelijk te zien. Zo zal bijvoorbeeld een rood licht in de ogen van een hond een andere helderheid hebben dan een groen licht. Honden zijn ook beter in het onderscheiden van kleuren dan wij. Wat voor ons één kleur geel lijkt, kan voor een hond tien verschillende kleuren geel lijken.

Drie, honden hebben een opener gezichtsveld

Over het algemeen hebben honden een veel groter gezichtsveld. Als ze vooruit lopen, kunnen ze bijna 240 graden voor zich zien, terwijl mensen slechts 180 graden kunnen zien, wat betekent dat honden voorwerpen naar links en rechts kunnen zien zonder hun ogen te hoeven draaien. De reden hiervoor is dat het netvlies van de hond een hoge dichtheid aan optische kegelcellen heeft, ook wel visuele striae genoemd, waardoor de hond alle hoeken kan zien.
En hoewel de meeste honden met een korte neus, zoals mopshonden, geen visuele band hebben, verzamelen zij wel deze optische kegelcellen met hoge dichtheid ergens in het netvlies, zodat deze honden zelfs de gezichtsuitdrukkingen van mensen op TV kunnen zien.

IV. Honden zijn gevoeliger voor bewegende voorwerpen

Hoewel honden kleurenblind en bijziend zijn, waren zij toch een goede jachtpartner voor de ouden vanwege hun gevoeligheid voor bewegende voorwerpen, waardoor zij tegelijkertijd konden rennen en op een prooi jagen. De meeste honden kunnen de handsignalen van hun baas van op een kilometer afstand zien, maar zij hebben de neiging de stilstaande voorwerpen rondom hen te negeren. Wanneer de eigenaar met de hond een balletje gooit, kan de hond nauwkeurig de plaats van de bal bepalen, dus is balletje gooien ook een van de oefeningen om het gezichtsvermogen van de hond te trainen.
Deze eigenschap maakt honden jachthonden, politiehonden, en waakhonden, ze kunnen snel prooien, criminelen, en huis dieven vangen, elke subtiele beweging kan worden opgevangen door de hond. Maar soms is het niet allemaal goed voor honden, want honden jagen op katten en andere kleine dieren, en zelfs op auto's, en daarom zijn honden vatbaar voor auto-ongelukken.
De wereld van de hond is niet zo kleurrijk als de onze, maar dat betekent dat hij een andere wereld kan zien, en zelfs als de hond bijziend en kleurenblind is, kan hij leven op reuk en gehoor.

V. Het gezichtsvermogen van een hond is heel anders dan dat van een mens

Honden zien de wereld in minder kleuren dan wij, maar dat betekent niet dat onze hondse metgezellen volledig kleurenblind zijn. Maar ook al is de visuele wereld van een hond niet zo helder of kleurrijk als de onze, hun vermogen om beweging te zien is superieur.

Welke kleuren kunnen honden zien?
Het menselijk oog werkt dankzij drie soorten kleur-detecterende cellen, optische kegeltjes genaamd. Door te vergelijken hoe elke netvliescel wordt gestimuleerd door invallend zichtbaar licht, onderscheiden onze hersenen rode golflengtes van groene golflengtes en blauwe van gele golflengtes. Net als de ogen van de meeste andere zoogdieren, hebben de ogen van honden slechts twee soorten netvliescellen. Hierdoor kunnen hun hersenen onderscheid maken tussen blauw en geel, maar niet tussen rood en groen.

Honden zijn niet volledig kleurenblind, maar hun oogstructuur is vergelijkbaar met die van rood-groen blinde mensen, wier ogen ook het derde type optische kegelcellen missen dat normaal bij mensen wordt aangetroffen.

Als we aannemen dat hun hersenen de signalen van de optische kegelcellen interpreteren zoals de hersenen van kleurenblinde mensen, kunnen we begrijpen wat honden zien.


Om blauw en geel te zien, vertrouwen honden en mensen op neuronen in het oog, het netvlies genaamd. Deze neuronen reageren op geel licht dat wordt gedetecteerd in de retinale kegelcellen (die zich ook in het netvlies bevinden), maar wanneer blauw licht de retinale kegelcellen raakt, wordt de activiteit van de neuronen geremd. De hersenen van de hond interpreteren de excitatie of inhibitie van deze neuronen als de gewaarwording van respectievelijk geel of blauw. Bij honden en kleurenblinde mensen hebben zowel rood als groen licht echter een neutraal effect op de neuronen. Aangezien er geen signaal is om deze kleuren te interpreteren, nemen de hersenen van de hond geen kleuren waar. Waar jij rood of groen ziet, zien zij grijstinten.



Bovendien kunnen honden, net als kleurenblinde mensen, andere cues gebruiken om de kleur die wij 'rood' noemen te onderscheiden van de kleur die wij 'groen' noemen.



Er is enig bewijs dat honden mogelijk kleuren kunnen zien die onzichtbaar zijn voor mensen. een studie uit 2014 gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the Royal Society B ontdekte dat de lenzen in de ogen van honden grote hoeveelheden ultraviolet licht doorgeven en dat deze golflengtes worden geblokkeerd door menselijke lenzen. Dit suggereert dat honden mogelijk meer blauw licht zien dan wij.

Hoe scherp is het zicht van een hond?
Naast het ontbreken van enkele van de tinten die door het menselijk oog worden waargenomen, mist het hondenzicht ook een deel van de scherpte van het menselijk zicht. In een studie uit 2017, gepubliceerd in het tijdschrift PLOS One en uitgevoerd aan de Link?ping University in Zweden, bedachten onderzoekers een hondentest die vergelijkbaar is met de test die oogartsen bij mensen uitvoeren. In plaats van letters van verkleinde grootte te moeten herkennen, werden de honden beloond voor het correct identificeren van afbeeldingen die verticale of horizontale lijnen bevatten met afnemende hoeveelheden ruimte ertussen.

De onderzoekers stelden vast dat de honden - of tenminste de Wheaten, mopshonden en Shetland Sheepdogs die aan het experiment deelnamen - zeer bijziend waren. De experimenten toonden aan dat het gezichtsvermogen van de honden ongeveer 20/50 was in goed verlichte omstandigheden. Dit betekent dat ze 6 meter van iets verwijderd moesten zijn om het te kunnen zien, evenals 15 meter van hetzelfde object in persoon.